
92-93 yıllarıydı. Tv'de hep Black or White klibi dönerdi, bende şaşkınlıkla izlerdim. Zaten Evde Tek Başına'daki çocuğun Michael'ın klibinde ne aradığını, o kafaların nasıl birbirine dönüştüğünü, nasıl bir teknolojiyle böyle bir klip yapıldığını anlayamazdım. Şimdi baktım ki klibi David Lynch yönetmiş (:
Öyle aman aman bir MJ hayranı olmadım hiç, zira Bad ve Thriller albümlerine yetişemeyecek kadar küçüktüm ama Dangerous albümünün kasedi vardı. Walkman ime takar ve çalarken üzerine helvacıoğlu flüdümle şaheser (!) yarattığımı sanırdım. Pop müziği flütle harmanlayarak ilk müzikal deneylerime başlamıştım. Daha sonralardada MJ in videoları döndü tv de. In The Closet mesela. Sonra kablolu tv dönemi başladı, yabancı kanalları izleyebilme imkanı..
Michael'ın eski videolarını görme şansım oldu. Videolardaki kısa film tadı, görsel efektler ve tabiiki o dans..
Michael Jackson'ın ne kadar ünlü olduğunu anladığımda (ki küçükken sadece yaşıtlarımın oyunlarında saklı olduğunu sanırdım-maykıl ceksın madonnaa, gir çuvala, vur duvara-) herşeyde olduğu gibi soğumaya başladım. Zaten rap le tanışmıştım ve zaten her tarafta Michael Jackson dansını taklit edenler vardı. Sinir oluyordum (:
Uzatmayayım; lise dönemimde hiç dinlemedim sanırım MJ i. Daha sonraları, müzik işinin tekniğiyle, altyapısıyla ilgilenmeye başladıkça tekrar Michael'ı keşfettim. Bu sefer Bad albümünü. Gelmiş geçmiş en sağlam dinamikli ve kuvvetli albümü. Biraz geç olsada, küçüklüğümle aramda bir köprü kurabildim. Ne kadar büyük olduğunu, ne kadar önde yürüdüğünü anlamakta geç kalmamıştım en azından.
Öldüğünü tv den öğrendim bu sabah. Üzüldüm, ama aslında üzülmekten öte etkilendim. Son zamanlarda hep polemiklerini ekrana taşıyan medya nasılda prim yapıyordu kralın ardından. Hemde öyle polemiklerki, insanları nasılda etkilediklerini kötü bir örnekle sunayım; arkadaşıma söyledim öldüğünü. Bana iki espri yaptı. İlki, sabi sübyancıya allah rahmet eylesin gibi mide bulandırıcı bişeydi, ikincisi ise öbür tarafta bileti iki kısımdan kesicekler. Bi beyaz, bide siyah hahaha dedi. Çünkü o ve daha birçok insan MJ i bu şekilde tanıdı. Neyse ki hepimiz aynı değiliz, müziğin ve müzikal değerlerin farkında olan birkaç kişide vardır elbet bunları okuyan.
Ki beni derin bir mutsuzluğa iten bir şeyi paylaşayım, birkaç gündür düşünüyorum, acaba kral denilecek kim kaldı müzik piyasasında? Ben en azından son döneminede olsa MJ e yetiştim. Bugünün çocukları gelecekte kim öldüğünde üzülecek? Yada her ölenin arkasından kemik titretecek espri(!)ler mi yapılacak?
Pop un, Rock ın veya herhangi bir müziğin kralı kaldı mı? Kitleleri peşinden sürükleyecek özgün müzisyen kaldı mı acaba? sanmıyorum. ve çok üzülüyorum.
Pink Floyd açıp dinleyeyim en azından. Sende şu klibi bir hatırla;
Youtube için Tıkla