O... Çocukları (2008)

Bugün bir film izledim ki gerçekten duygularımla oynadı :)
beyazperde.com da dram, psikolojik türleri altına neden soktuklarını anladım bu filmi. Farklı sitelerdeki yorumlara baktım ve beni şaşırtan her zamanki gibi aptalca yorumlar oldu. ismi neden o çocuklarıymış. babasıyla bu filme nasıl gitçekmiş falanmış filanmış :) inanılmaz. Keşke filmin ismi OROSPU ÇOCUKLARI olsaymışta daha sert bir giriş yapsaymış. ve diğer yorumlar (buda sığır magazinciliği) özgü namal sarp la öpüşmüş! vay be! öpüşmüş demek. bide verseymiş.

Özür dilerim bu edepsiz kelimelerimden ama allahaşkına sizler filmleri nasıl eleştiriyosunuz, o filmleri nerenizle izliyosunuz? ister istemez CMYLMZ gösterisinin sansürle ilgili bölümlerini düşünüyorum bu (SIĞ) yorumları okuyunca.

***

İki paragraflık intromdan anlaşıldığı gibi bu filme bayıldım! Sarp ın haricinde çocuklar dahil tüm oyuncuların oyunculuklarına, senaryoya (diyaloglar ve alt metinler ustaca işlenmiş) , yönetmenliğe (en ufak ayrıntılara önem vermiş) , gıcık olmama rağmen Kırac ın yaptığı müziklere... Gerçekten çok etkilendim.
Neden 80 dönemi için hala anlatmak için kasıyorlarmış ki? Artık ne gerek varmış. Değil mi ya, bizler 90 ların çocuğuyuz, o zamanın ünlü lafı "KAVGA" artık oyun konsollarında. Bizi ilgilendirmez o dönemde ne yaşandığı, umrumuzda olmaz bizi sıkar; zaten artık ezberlemişiz o dönemi(!) Vay anasını. Bu şekilde yorumlamışlar. Şahsen ben darbeden 6 sene sonra dünyaya gelmiş biri olduğum halde o günlerle ilgili belgesel, film veya ufak bir görüntü göreyim, tüylerim ürperiyor. Türkiye Cumhuriyeti tarihindeki en büyük uçurumun yaşandığı, iki neslin tam ortadan ayrıldığı bir dönem.
Filmin, artık masal gibi hikaye gibi olmuş işkence lanetini çok gerçekçi ve sert gösterdiğine inanıyorum, kimsede bu gerçeği görmezden gelemez.

***

Demet Akbağ... Nasıl bir oyunculuktur bu Demet abla? O yüzündeki ufacık mim tüm sahneyi nasıl anlatır. En gerildiğimiz noktada hiç konuşmadan bizi nasıl rahatlatır o mim? İnanılmaz. Sadece izlediğinizde anlayabilirsiniz ne demek istediğimi. Duygu değişimlerimi Demet Akbağ a yazılmış diyalogların ustaca kıvrılmalarına borçluyum. Bir an yanlış düşünüyor diyosun ki aslında çok doğru söylüyor. Bir an hafife alıyosun gülüyosun, sonra ağırlığını bi koyuyor ki şap diye kalıyorsun aklın karışıyor.

-Bu balıklar neden öldü biliyomusun?
-Bilmem, daha sabah sularını değiştirdim.
-Bu balıklar sularını değiştirdiğin için öldü.

Bu diyalogların geçtiği sahne beni abondone etti. Hafızama kazınan film sahnelerinin arasına geçti.

Özgü Namal çok sevdiğim bir komedi oyuncusuydu, bu filmde karakter oyuncusu olduğunuda kanıtladı. Bazı sahnelerde İtalya'da yaşayan Türk aksanını kaybetti ama oda çok göze batmadı, hiç rahatsız etmedi.
İpek Tuzcuoğlu na pek yüklenmemişler uzun bir süre boyunca ama sonlarında göz yaşartan hareketlerde bulundu hanfendi, alkışlıyorum.
Altan Erkekli yi Bana Bir Şeyhler Oluyor oyununda izlemiştim, aklımı almıştı canlı canlı ama baktım ki aynı gidiyor. Orda Tanrıyla konuşan Demet Akbağ ın kocası, burda Demet Akbağ ile evlenmek istiyor :) olsun farketmez, iyiydi iyi ..

***

Film daha uzun aslında, yani bana öyle geliyor; nedeni, sonunun çok aceleyle bitirilmesi.. Film boyunca sıkılmadım, daha uzun olup sonununda sindirilerek bitirilmesi beni mutlu ederdi ve bazı havada kalan öykücükleri bitirebilirdi (Sarp a ne oldu, onların aşkı nereye vardı? gibi) ama bu seferde ticari kaygılar olacak tabi. Herkes eleştirmen nasıl olsa :) "ne uzun bi film a. k. sıkıldım. Zaten o Özgüde sarp ı öptü ya, tam reklam yapmışlar" ...of ulan of :)

Bu kadar uzun lafın kısası olmaz, kısaca; Iron Man aksiyonunu değilde duyguyu ve oyunculuğu arıyosanız sinemada gidin bu filme, şahane.